بهترین آرشیتکت های ایرانی
بهترین آرشیتکت های ایرانی
معماری ایران و آرشیتکت های آن ، انواع مختلفی از ساختار و زیبایی شناسی از سنت ها و تجربه ها را نشان می دهد.
علیرغم آسیب های مکرر و تهاجم فرهنگی به این هنر، ایران، معماری خاص خود را متفاوت
از سایر کشورهای مسلمان به دست آورده است.
ساختمان های ایرانی علاوه بر دروازه های تاریخی، کاخ ها و مساجد، رشد سریع شهرها مانند پایتخت تهران ، موجی از تخریب و ساخت و ساز جدید را به وجود آورده است.
با ظهور هنر معماری در ایران، بهترین معماران ایرانی در این زمینه شروع به فعالیت کردند.
این معماران ایرانی با بهره گیری از نبوخ و خلاقیت خود دست به آثار ارزشمندی زدند.
هوشنگ سیحون
مهندس هوشنگ سیحون نقاش و معمار ایرانی در 1299 در تهران به‌دنیا آمد.
وی تحصیلات معماری خود را در دانشگاه تهران و دانشکده هنرهای زیبای پاریس به پایان رساند.
وی مدتی استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و سه دوره رئیس این دانشکده بود.
استاد هوشنگ سیحون از بهترین آرشیتکت های ایرانی است و به مرد بناهای ماندگار معروف است.
آن هم به دلیل طراحی و نظارت بر ساخت آرامگاه بزرگانی چون خیام، کمال الملک،
بوعلی سینا، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی خان پسبان و ده‌ها مقبره و آرامگاه دیگر.
ضمناً وی طراح بنای موزه توس در سال 1347 و همچنین ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران نیز می‌باشد.
استاد سیحون در کنار معماری به نقاشی از مناظر و روستاهای ایران علاقه داشت.
وی نمایشگاه‌هایی از این آثار را در ایران و در خارج از ایران برپا کرده است.
آثار این استاد برجسته در نمایشگاهی در دانشگاه ماساچوست در سال 1972 در کنار آثار هنرمندانی
چون پیکاسو و دالی به نمایش درآمد.
در این نمایشگاه تابلویی از کلافه‌های خط به نمایش گذاشت که در آن از خطوط موازی و پر پیچ و تاب
که هیچ همدیگر را قطع نمی‌کنند، استفاده کرده بود.
سید هادی میرمیران
مهندس سید هادی میرمیران از بهترین آرشیتکت های ایرانی در 23 اسفند 1323 در شهر قزوین به دنیا آمد. تحصیلات خود را در رشته مهندسی معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به انجام رساند
و با ارزشیابی عالی فارغ التحصیل شد.
وی از سال 1343 تا سال 1357 در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار گردید.
پس از انقلاب از سال 1358 با عنوان مدیر طراحی در شرکت خانه سازی ایران به طراحی پروژه های شهرسازی پرداخت.
در سال 1364 به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان-پارس را تاسیس نمود. وی در شامگاه 29 فروردین 1385 چشم از جهان فروبست.
سید هادی میرمیران طی چهار دهه فعالیت حرفه ای خود موفق به خلق آثار برجسته و قابل اعتنایی گردید. ویژگی میرمیران درکارهایش حفظ پیوستار و روح معماری کهن ایران با روش های نوین طراحی است.
از میان آثار وی می توان به ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی
بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران ،
طرح ساختمان فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران و طرح ساختمان موزه ملی آب اشاره کرد.
گیسو و مژگان حریری
گیسو حریری در سال 1956 در ایران متولد شد.
لیسانس معماری را از دانشگاه کرنل در سال 1980 دریافت نمود.
همزمان با تحصیل در دانشگاه، در برنامه‌ای مطالعاتی در زمینه معماری هلند و خانه‌سازی مدرن به همراه پروفسور گریگوری لسنیکوفسکی شرکت جست.
پروژه‌های دانشجویی او در گالری فیلیپه بونافونت در سان‌فرانسیسکو به نمایش درآمدند و در مجله معماری دانشگاه کرنل نیز به چاپ رسیدند.
زمانیکه در سان‌فرانسیسکو بود با دفتر جنینگز و شتوت همکاری داشت،
در نیویورک هم به عنوان آرشیتکت طراح در دفتر مشاورین پل‌سیگل مشغول به کار بود. از سال 1987، گیسو زمانی را نیز به تدریس اختصاص داد و به عنوان استادیار رشته معماری در دانشگاه کلمبیا و منتقد در دانشگاه‌های کرنل، مک‌گیل و مدرسه طراحی پارسونز به تدریس و سخنرانی پرداخت.
مژگان حریری در سال 1958 در ایران متولد شد.
لیسانس معماری خود را در سال 1981 از دانشگاه کرنل دریافت نمود.
او نیز همانند خواهرش، ضمن تحصیل، در برنامه مطالعاتی‌ای که در هلند انجام می‌گرفت شرکت داشت.
در سال 1981، به واسطه دستاوردهای ارزشمندی که ضمن مطالعاتش برای دریافت فوق‌لیسانس داشت، موفق به دریافت جایزه الکساندر اشویلر شد.
مژگان، طراحی شهری را با راهنمایی کالین راو ادامه داد و در سال 1983 فوق‌لیسانس معماری خود را با گرایش طراحی شهری از دانشگاه کرنل دریافت نمود.
تا زمان تاسیس دفتر حریری و حریری در سال 1986، در شرکت جیمز‌استورات‌پلشک و شرکا در نیویورک مشغول به کار بود.
شرکت حریری در سال 1986 به وسیله مژگان و گیسو تاسیس شد.
این شرکت در شهر نیویورک مرکزیت دارد و کارهای آنان توسط افرادی چون استیون هال در نمایشگاه‌های نیویورک معرفی گردیده و ریچارد مایر نیز با آنان کتابی منتشر نموده است.
آثاری همچون ویلای لواسان در ایران و ساختمان اداری تجاری الوند، از معدود کارهای گروه معماری خواهران حریری است.