آیا معماری مدرن نوعی دانش و تکنولوژی است؟

آرشیتکت ها (معماران) که شیوه کارشان نوین بود، تلاش می کردند.

شیوه نگرش مدرن را در قالب دانش و مهندسی و تکنولوژی،

با جهان در حال تغییر و تحول هم سو نمایند. اروپا که در حال صنعتی شدن بود،

تاثیر بسزایی از معماری مدرن پذیرفت.

این تاثیر در دیگر نقاط جهان هم به چشم می خورد.

سازه های نخستین هنر آرشیتکت  مدرن برج های بلند و آسمان خراش ها بودند.

مواد و مصالح مورد نیاز اجرای سازه های نوین چیزی نبود جز بتن، فولاد و شیشه.

نورگیری در بطن آرشیتکت  مدرن از اهمیت فراوانی برخوردار بود.

 

 

ویژگی های آن

 

نخستین و مهم ترین ویژگی معماری نوین خردگرایی است.

استفاده از عنصر فلز نشان گر آغاز معماری نوین محسوب می گردد.

به ترتیب بهره جویی از بتن و شیشه هم وارد میدان توسعه آرشیتکت نوین گردید.

نمونه بارز آرشیتکت نوین ساختمان ایفل بود که تمامی این مصالح نوین بتن و فلز و شیشه را در خود گنجاند.

ساختن سازه های به سبک معماری نوین بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر شد.

سادگی فرم و نما و همینطور بی تفاوتی آرشیتکت مدرن به تاریخ و فرهنگ تحت انتقادهای زیادی قرار گرفتند.

 

نگاهی به تاریخچه

آرشیتکت ها به سوی جایگزینی برای طراحی داخلی از طریق ساخت شاهکارهایی با ساخت و ساز مصالح معماری نوین بودند که هم عملکردی و هم چشم‌نواز باشند. در حالی که آدلف لوس می گفت:(تزیئنات جنایت است)

جمله مشهور میس ون درروه «کم‌تر بیشتر است» از شیوه های محبوب عام محسوب می گردید.. روش معماری پوست و استخوان از شیوه های کاری میس بود، چون مینیمال در طراحی و اجرا، احساسی به شکل، بودن در نمای باز و پلان آزاد و به انسان دست می دهد..

مدرسه باوهاوس از آثار دیگر توسط والتر گروپیوس در سال  1919 طراحی و ساخته شد. باوهاوس معتقد به جمله. « فرم تابع کارکرد است» بود یکی از سختی های آرشیتکت  نوین در دهه 1930 به شمار می رفت.