این روزهای صنعت ساختمان و 10 موضوع فنی اقتصادی
این روزهای صنعت ساختمان
و 10 موضوع فنی اقتصادی
در ایران، صنعت ساختمان و مسکن برای افراد چیزی بیش از سرپناه است
و می تواند نوعی سرمایه گذاری،
نمادی از شخصیت و وسیله ای برای آرامش زندگی و عبور از بحران های تورمی باشد.
بازار مسکن
از فصل دوم سال 1392، بازار مسکن به رکود عمیقی فرو رفت،
که بسیاری از سرمایه گذاران حرفه ای و خانواده های مصرف کننده را با سوالات متعددی مواجه کرده است.
در ادامه 10 نکته تحلیلی در مورد اقتصاد مسکن ایران می آید:
1) خاصیت سیکلی بازار مسکن:
بررسی روند تاریخی داده های سری زمانی قیمت مسکن در شهر تهران و سایر شهرهای بزرگ
کشور نشان می دهد که، طی سالهای گذشته افزایش قیمت مسکن در تهران
و شهرهای بزرگ کشور به صورت پله ای بوده است،
به عبارت دیگر افزایش قیمت مسکن به نسبت تورم یک رفتار سیکلی و ادواری داشته است.
به طوری که در دوره‌های رونق قیمت و تعداد معاملات املاک افزایش و
در دوره‌های رکود هر دو شناسه کاهش می‌یابند.
این مطلب را می توان در نمودار زیر که نرخ رشد قیمت مسکن در شهر تهران و
نرخ تورم عمومی را طی سال های 71 تا 90 مقایسه می کند می توان مشاهده کرد.
2) ضعف در تحلیل روندها، عاملی برای تشدید رکود:
دوره رکود و کاهش قیمت مسکن همزمان است با کاهش شدید سرمایه گذاری ها
و نتیجه این وضعیت چیزی نیست جز تشدید افزایش قیمت ها.
این روند می تواند با آگاهی بخشی به سرمایه گذاران غیر حرفه ای این بازار تلطیف شود.
3) عوامل اثرگذار بر بازار مسکن:
عوامل اقتصادی دیگری غیر از عرضه و تقاضای مسکن بر این بازار تأثیر می گذارند.
وضعیت بازارهای موازی (سکه، ارز، سهام و...)، متوسط درآمد واقعی خانوار
، شاخص بهای خدمات ساختمانی و حجم نقدینگی کشور نیز
بر وضعیت بازار ساختمان کشور اثرگذار هستند.
4) سهم ناچیز خدمات مهندسی:
با وجود سرمایه گذاری چند ده هزار میلیارد تومانی در صنعت ساختمان ایران، سهم خدمات مهندسی
(شامل توسعه تکنولوژی، طراحی مهندسی، اجرای حرفه ای و...) از سرمایه گذاری ساخت و ساز ناچیز است (در حدود 1 درصد).
در نتیجه ساخت ساختمان، عموما به صورت غیر صنعتی، زمانبر و با کیفیت و تکنولوژی پایین انجام می گیرد، که خود این مسأله در غیر اقتصادی شدن سرمایه گذاریها تأثیر می گذارد.
تکنولوژی و روش اجرای ساختمان نیازمند ارتقا جدی است. به ویژه باید در جهت بهینه کردن طراحی ها و کاهش زمان ساخت قدم برداشت.
5) مشکلات سرمایه گذاری:
ضعف مکانیزم های تأمین مالی مسکن یکی از عوامل بروز ریز دانگی بافت شهری،
مشکلات حمل و نقلی، شکستگی خط آسمان و سایر معیارها است.
برای توسعه صنعت ساختمان، باید به سمت روش های نوین و ترکیبی تأمین مالی حرکت کرد.
6) عقب افتادگی فناوری ها:
این صنعت در ایران تشنه نوآوری چه در تکنولوژی ساخت، چه در روش های بازاریابی، چه در مدیریت پروژه ها، چه در روش های تأمین مالی و چه در ضوابط و مقررات شهرسازی و ساخت و ساز است. این نوآوری در کنار هماهنگی نهادهایی چون شهرداری، نظام مهندسی و سازندگان ذی صلاح می تواند به شهری پایدار تر بیانجامد.
7) کمک به خروج از رکود:
به دلیل وابستگی صنایع بسیاری به صنعت ساختمان و همچنین نیرو بر بودن صنعت ساختمان، پیشنهاد می شود برای خروج از رکود، تلاش های جدی برای راه اندازی موتور این صنعت انجام گیرد، تا به نوبه خود سهمی در افزایش تولید ناخالص داخلی کشور ایفا نماید.
