خبر شبکههای اجتماعی
شبکههای اجتماعی چگونه بر افکار عمومی تأثیر می‌گذارند؟
حسین خلیلی صفا در خبر فناوری بیان می کند : شبکههای اجتماعی را می‌توان به شمشیر دولبه‌ای تشبیه کرد که درصورت کم‌رنگ‌شدن منطق و دانش لازم برای تفکیک اخبار ساختگی، نقشی مخرب ایفا می‌کنند.
زومیت نوشت: وقتی دوازدهمین دوره‌ی انتخابات ریاست‌جمهوری ایران تمام شد،
خبر روزنامه‌ی ایران مطلبی با عنوان «انتخابات با یک کلیک» منتشر کرد و در آن از شور مجازی نوشت.
در آن گزارش، آمده بود که دکتر حسن روحانی به‌بهانه‌ی پیروزی‌اش در انتخابات، با ارسال پیامی از فعالان مجازی تشکر کرده و گفته است:
از فعالان مجازی که توانسته‌اند این امواج خروشان و پُرمعنا را به اعماق جامعه بگسترانند و عظمت حضور را بیافرینند، تشکر می‌کنم.
همین پیام صمیمانه و صادقانه کافی بود تا نقش پررنگ رسانه‌های اجتماعی در زندگی مردم و همچنین تأثیرشان بر افکار عمومی مشخص شود.
شاید چندین سال پیش هیچ‌کسی فکرش را نمی‌کرد که روزی شبکههای اجتماعی تا این اندازه بر تمام ابعاد زندگی آدم‌ها سایه بیندازند.
در خبر شبکههای اجتماعی افسار روابط آدم‌ها را به‌دست گرفته‌اند و به هر سمتی بخواهند با خودشان می‌برند. آن‌طورکه گاردین می‌نویسد، رسانه‌های اجتماعی این روزها بار افزایش اطلاعات مردم را به‌دوش می‌کشند. حالا دیگر با کمک این شبکههای آنلاین همه دنیا از هم خبر دارند و مردم دیگر آن بی‌خبرانی نیستند که خبر را فقط میان خطوط سیاه چاپ‌شده روی کاغذ روزنامه دنبال می‌کنند.
راز اطلاعات دست‌کاری‌شده
اسم هیتلر که به‌میان می‌آید، هزاران تصویر و تعریف مختلف از او در ذهن مخاطبان نقش می‌بنند.
لنی ریفنشتال، فیلم‌ساز آلمانی، در فیلم «پیروزی اراده» هیتلر را در هیبت قهرمانی به‌تصویر می‌کشد
که از آسمان برای نجات آلمانی‌ها هبوط کرده است.
همین فیلم را با همین قواره فیلم‌سازی انگلیسی طوری تدوین کرده است که تصویر مضحکی
از هیتلر را نشان می‌دهد.
این چیزی است که دقیقا در رسانه‌های اجتماعی و اخبار هم موبه‌مو رخ می‌دهد.
هر کسی به‌زعم خودش اتفاقات و کلمات را دست‌کاری می‌کند و آن چیزی که دوست دارد،
به خورد مخاطبان می‌دهد.
با تمام این‌ها، مشکل از جایی آغاز می‌شود که معمولا درصد بسیار کمی
از افرادی که خوراک اطلاعاتی‌شان را از این شبکه‌ها می‌گیرند،
آگاهی لازم را دارند و ملعبه‌ی دست بازی‌های مجازی نمی‌شوند.
سرژ چاکوتین، پژوهشگر حوزه‌ی تبلیغات و رسانه، نظریه‌ای به‌نام «تزریق محتوا» دارد که براساس آن،
مخاطب فردی منفعل دربرابر رسانه‌ها و اخبار در نظر گرفته می‌شود.
از غرق‌شدن سانچی تا مراسم تقدیر
این‌ها هیچ‌کدام اخبار تازه‌ای نیست که پیش‌ازاین اتفاق نیفتاده باشد.
در سال‌های گذشته، بارها شاهد چنین ماجراهایی بوده‌ایم؛
از غرق‌شدن کشتی سانچی و آتش‌سوزی پلاسکو گرفته تا سیل سراسری ایران و هزاران اتفاق مشابه دیگر.
مردم در بزنگاه‌های مختلف بارها خودشان را به‌دست رسانه‌های اجتماعی سپرده‌اند و اطلاعات دست‌کاری‌شده‌ای گرفته‌اند که گاهی فاصله زیادی با واقعیت داشته و
بدون‌شک در قضاوت آنها تأثیرگذار بوده است.
نمونه‌ی آخر هم که سروصدای زیادی به‌راه انداخت، اتفاقی بود که در یکی از سفرهای اسنپ رخ داد و باز شبکههای اجتماعی میدان بازی مخاطبان شدند.
اطلاعات دست‌خورده و مخدوش از جناح‌های مختلف به‌گوش رسید و معرکه‌ای راه افتاد که نتیجه‌اش جان‌گرفتن هشتگی بود که زندگی همان مخاطبان را نشانه گرفت.
هوادارانِ مسافر اسنپ را به برگزاری مراسم‌های تقدیر برای راننده متهم کردند و فریاد وااسفا سر دادند؛
درحالی‌که نه اسنپ مراسمی برگزار کرده بود و نه مدیران اسنپ در مراسمی شرکت کرده بودند.
